Our Beloved Summer EP.13-14 ไม่ใช่ไม่สู้ แต่ใครจะไหวถ้าชีวิตมันสู้กลับ

Our Beloved Summer EP.13-14 ทำให้เข้าใจว่าชะตากรรมเป็นเรื่องที่สุดแสนลึกซึ้ง ยากจะเข้าใจ อย่างที่เห็นว่าตัวละครหลักทั้ง 4 ต่างต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ชวนเจ็บหัวใจ เมื่อโชคชะตากำลังเล่นตลกกับพวกเขา ทั้งที่ตลอดมาต่างก็สู้ชีวิตในแบบของตัวเองเหลือจะทนแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นอุงที่เปิดไพ่ทุ่มสุดตัวกับยอนซู เรื่องรักก็นับเป็นปัญหาหลัก และใน 2 อีพีล่าสุดก็ได้เปิดทางปมเรื่องพ่อ ที่เคยสร้างแผลใจให้ในวัยเด็ก ให้อุงกลับมาเปิดแผลที่ไม่เคยหาย หรืออาจเป็นยารักษาใจที่ติดค้างต่อกันที่สุดก็ยากจะคาดเดา

ชเวอุงในวัย 29 เป็นผู้ชายน่ารักแสนดีคนเดิม เราชอบความคลี่คลายของเขา ที่แม้จะยังเล่นสนุกกับยอนซู แต่ในบางมิติก็เป็นผู้ใหญ่ และกล้าบอกตรงๆ กับเรื่องง่ายๆ อย่างเช่น ถ้ามีอะไรให้บอกกันตรงๆ เฉพาะฉันมันซื่อบื้อ ไม่รู้หรอกว่าเธอคิดยังไง หรืออย่างการที่เขากล้าเผชิญหน้ากับคุณย่ายอนซูเพียงลำพัง เพื่อแสดงความจริงจังในการกลับมาคบหากันครั้งนี้ ว่าจะไม่ทอดทิ้งกันและกันไปไหนอีกแล้ว

Our Beloved Summer EP 15-16 จะเป็นการจัดนิทรรศการเดี่ยวยามค่ำคืนของชเวอุง ที่คงเป็นการเปลี่ยนผ่านไปสู่อะไรบางอย่าง อาจเป็นการทำตามความฝัน การมีเป้าหมายไว้พุ่งชน การพิสูจน์แล้วว่าอาชีพศิลปินก็เลี้ยงปากท้องได้ และไม่แน่ว่าเราอาจได้เห็นภาพวาดของเขาในอีกยุค ที่ไม่เงียบเหงาอย่างที่เคยเป็นมา

Our Beloved Summer มักจะเล่าเรื่องผ่านมุมมองที่แตกต่างของสองตัวละครชาย- หญิง อุงกับยอนซูที่ใน EP.13-14 เปิดเผยให้เห็นอดีตที่ผ่านมาของยอนซูที่ทำให้เธอเลือกที่จะไม่มีเพื่อน เลือกที่จะไม่รู้สึกกับใครอย่างไร เลือกที่จะฝังกลบความรู้สึกทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บปวด ความเสียใจ ความผิดหวัง รวมถึงร่องรอยบาดแผลต่างๆ เมื่อฝังมันไว้ให้แน่น ก็เพียงใช้ชีวิตตรงหน้าไปอย่างไร้หัวใจ ไม่รู้ร้อนหนาวกับสิ่งที่เข้ามากระทบ จะมีเพียงคนที่เธอยังเปิดช่องว่างให้ได้สัมผัสตัวจริงๆ ข้างในก็คือคุณย่าที่เลี้ยงดูเธอมาเพียงลำพัง และอุง ซึ่งเป็นความรักครั้งแรกและครั้งเดียวของเธอ

EP.13 มีฉากที่ยอนซูพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองในมุมใหม่ๆ เพราะไม่อยากให้อุงเบื่อ ซึ่งอาจนำไปสู่การเลิกรา แต่อุงก็บอกเพียงว่าเขาชอบที่เธอเป็นเธอแบบนี้ การได้อยู่กับยอนซูทุกวันไม่เคยเบื่อ และถ้าเธอจะบ่นเก่งทุกวัน เขาก็ยินดีจะฟังคำบ่นที่ไม่ซ้ำนั้น

EP.14 มีฉากที่อุงบอกว่าเขาไม่ไปรับยอนซู เพราะยอนซูไม่ชอบ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นระบบความคิดซับซ้อนที่เธอไม่อยากให้เขาเหนื่อยในการมาคอยรับส่ง และแค่เขามาเดินตามอยู่ข้างหลัง ก็อ่อนโยนและนุ่มนวลพอแล้วที่ยอนซูจะรู้ว่าทำไมเธอไม่เคยลืมอุงได้เลย

ปัญหาสำคัญอย่างหนึ่งคือเวลาที่เหลือน้อยลงเรื่อยๆ ของคุณย่า ซึ่งแม้ว่าจะต้องยอมรับความจริง แต่ยอนซูที่บาดเจ็บซ้ำๆ กับการถูกทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวจะยอมรับมันได้หรือไม่ เรื่องของการจากลา แม้ว่าจะเป็นธรรมดาโลก แต่เมื่อมันเดินทางมาถึงจริงๆ ก็เจ็บปวดแสนสาหัสเกินกว่าจะรับมือไหว

ความน่าสนใจในประเด็นของผู้ปกครอง Our Beloved Summer สะท้อนออกมาได้ดี เพราะแม้จะเล่าเรื่องราวของตัวละครหลัก ก็ยังไม่ลืมใส่รายละเอียดของทุกตัวละคร ด้วยครอบครัวและผู้ปกครองที่เลี้ยงดูพวกเขาจนเติบโตขึ้นมา และเป็นเบ้าหลอมอะไรบางอย่างให้พวกเขาคิด ตัดสินใจ และมีนิสัยในแบบนั้น

ปมครอบครัวของจีอุงที่ปิดฉาก EP.14 ด้วยคำพูดห้วนๆ ดูห่างเหินระหว่างแม่ลูก กลับเป็นคำบอกเล่าเรียบๆ ที่เปิดเผยความจริง แม่ที่เลือกเก็บเอาความเจ็บป่วย ความทุกข์ใจไว้เพียงลำพัง เพราะไม่อยากให้ลูกต้องมารับรู้ปัญหาอื่นๆ ก็เป็นการตัดสินใจแบบที่เชื่อได้ว่าพ่อแม่ในหลายครอบครัวเป็นอยู่ เพราะไม่อยากให้ห่วง ไม่อยากให้ต้องมารับภาระ อยากให้ลูกได้ตั้งใจกับการเรียน การทำงานตรงหน้า มากกว่ามาคอยเป็นภาระให้เขา น่าเสียดายที่จีอุงในวัย 29 อาจเพิ่งรู้ความจริง ว่าที่เขาเจ็บปวดอย่างโดดเดี่ยวตลอดมา แท้จริงแล้วก็เป็นเพราะเหตุผลนี้

Our Beloved Summer ควรจะติดแท็กว่าเป็นซีรีส์ Coming of Age ซึ่งในที่นี้ไม่ใช่แค่ตัวละครหลัก แต่ยังรวมถึงตัวละครรายล้อมที่ไม่เกี่ยวข้องว่าจะอยู่ในวัยไหน เราก็อาจจะเพิ่งได้เรียนรู้ ได้เข้าใจ ได้ก้าวข้ามผ่านอะไรบางอย่าง แม่ของจีอุงที่เลือกมาพูดความจริงกับลูกชาย คุณย่ายอนซูที่ฝากหลานสาวไว้กับคนที่พึ่งพาได้ NJ ที่เลือกเส้นทางของตัวเองหลังจากอยู่ในกรอบมานาน 10 ปี กระทั่งการเปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่างที่ยอนซูเลี้ยงข้าวเพื่อนร่วมงานเป็นครั้งแรก หรืออุงที่ยอมรอคอยให้ยอนซูเปิดใจเมื่อพร้อม

ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เราต้องผ่านประสบการณ์ และเรียนรู้จากมัน เหล่าตัวละครใน Our Beloved Summer เองก็เช่นกัน อย่างน้อยๆ พวกเขาก็ได้เรียนรู้ว่า เวลามรสุมชีวิตพัดผ่านเข้ามา ก็สู้มันเท่าที่ไหว ที่ไม่ไหวก็พ่ายแพ้บ้าง เมามายบ้าง และที่เป็นความจริงทางวิทยาศาสตร์ก็คือมรสุมไม่ได้พัดเข้ามาตลอดเวลา มันจะมีแหละ วันที่ท้องฟ้าสดใส แสงแดดอบอุ่น ขอแค่ให้เราอดทนรอจนถึงวันนั้น