Hometown Cha-Cha-Cha ทำไมเป็น ‘ตะคริว’ ที่ขาแล้วต้องร้องเหมียว?

ใน Hometown Cha-Cha-Cha EP.10 อีกหนึ่งซีนเรียกรอยยิ้มคือการเป็น ‘ตะคริว’ ของหมอฮเยจิน ซึ่งเราเชื่อว่าหลายคนน่าจะยิ้มเขินปนสงสัย กับประโยคที่หัวหน้าฮงพูดตอนกำลังนวดคลายเท้าให้ฮเยจินที่ตะคริวกินว่า “ถ้าไม่รู้จะทำอะไร ร้องเหมียวก็ได้นะ” ก่อนที่เธอจะร้อง “เหมียว เหมียว” ออกมาจริงๆ จนทำให้หัวหน้าฮงต้องอมยิ้มเล็กๆ

แม้จะเป็นซีนที่โผล่มาเพียงไม่กี่วินาที แต่มันก็ทำให้เราแสนจะคาใจว่าอะไรที่ทำให้พวกเขาต้องยิ้มเขินกับคำพูดเหล่านั้น?

การตามหาความหมายของบทสนทนาสั้นๆ นี้จึงทำให้เราพบคำตอบที่ทำให้ซีนนั้นน่ารักยุกยิกใจมากขึ้น เมื่อคำว่า ‘ตะคริว’ ในภาษาเกาหลีนั้นเขียนและออกเสียงว่า 쥐 (ชวี) เหมือนกับคำว่า ‘หนู’ นั่นเอง

จึงทำให้หัวหน้าฮงที่บอกว่า “ถ้าไม่รู้จะทำอะไร ร้องเหมียวก็ได้นะ” นั่นเพราะที่เกาหลีเองก็มีเรื่องเล่าตลกๆ ว่า ‘ถ้าเกิดขาเป็นหนู (ตะคริว) ให้สวมบทเป็นแมวแล้วร้องเหมียวเหมียวเพื่อขับไล่มันออกไป (จะได้หายเป็นตะคริว)’

ซึ่งเมื่อนำมารวมกับสถานการณ์ที่หมอฮเยจินรู้สึกประดักประเดิดกับการกระทำปุบปับของเขา หัวหน้าฮงที่สังเกตเห็นอาการเหล่านั้นเข้าใจดีว่าเธอคงไม่รู้จะวางตัวอย่างไร จึงเลือกที่จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อช่วยผ่อนคลายบรรยากาศกระอักกระอ่วนเหล่านั้นให้เบาบางลง และแน่นอนว่ามันได้ผล! เพราะฮเยจินเองก็เผลอยิ้มตามไปกับสิ่งที่เขาพูดเช่นกัน

และอย่างที่หลายคนอาจจะเคยได้ยินว่า ‘เสียงของสัตว์’ ที่คนแต่ละประเทศใช้เลียนเสียงนั้นแตกต่างกัน ยกตัวอย่างเช่น เสียงขันของไก่ที่คนไทยมักจะคุ้นเคยกันว่า ‘เอ้ก อี้ เอ้ก เอ้ก’ แต่ภาษาอังกฤษกลับเป็น ‘Cock-A-Doodle-Doo’ (ค็อก-อะ-ดูเดิล-ดู), หมู ที่ร้อง ‘อู๊ดๆ’ ในภาษาไทย แต่พออยู่ในภาษาอังกฤษกลับเป็น Oink (ออยก์) ซะอย่างนั้น เช่นกันกับภาษาเกาหลีที่คนเกาหลีจะเลียนเสียงแมวว่า ยาอง ยาอง (야옹 야옹) แบบหมอฮเยจินนั่นเอง!