The Witch จากคำสาปนิทานเจ้าหญิง สู่ ‘มีจอง’ แม่มดสวยต้องสาป

The Witch สวยต้องสาป EP.2 เป็นการย้อนเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอีกมุมมองของ มีจอง ที่หลายคนคิดว่าทำไมเล่าซ้ำ ทำไมเรื่องราวไม่ไปไหน แต่ความตั้งใจของทีมสร้าง เราเดาว่าเขาต้องการเล่าผ่านมุมมองของคนทั่วไปที่รับรู้เรื่องราว เมาท์มอย และทำตามๆ กันในการกีดกันคนที่แปลกประหลาดออกไป เพราะแม้กระทั่งเพื่อนก็ยังไม่กล้าเข้ามายุ่ง มาปกป้อง เพราะกลัวโดนหางเลขไปด้วย

ใน EP.2 เราเลยได้ดูเรื่องราวจากฝั่ง มีจอง ที่โดนชาวบ้านร่วมกันเหมาว่าเธอเป็นแม่มดไปซะอย่างนั้น เรื่องอะไรไม่ดีก็โยนให้มีจองรับไปเลย “เพราะเธอนั่นล่ะ”

คังฟูล ในฐานะนักเขียนที่ถ่ายทอดเรื่องราว ‘ผู้คนที่แตกต่าง’ ตลอดมา ไล่ตั้งแต่ Moving คนพิเศษที่กลับถูกมองว่าประหลาด, Light Shop คนเป็น-คนตายที่กลายเป็นแปลกต่อกันในพื้นที่อันแสนมืดมิด พอมาถึง The Witch คนธรรมดากลับถูกมองเป็นตัวประหลาด เป็นแม่มดที่คนไม่อยากเข้าใกล้ เพียงเพราะเหตุการณ์บังเอิญซ้ำๆ ที่เกิดขึ้น

มีจอง aka ราพันเซล: เจ้าหญิงในหอคอย กับคำสาปแห่งความโดดเดี่ยว

ราพันเซล (Rapunzel) เป็นหนึ่งในนิทานที่สะท้อนความโดดเดี่ยวและการถูกจองจำได้อย่างลึกซึ้ง แม้หลายคนจะจดจำเธอจากภาพเจ้าหญิงผมยาวในแอนิเมชันของดิสนีย์ Tangled แต่รากดั้งเดิมของเรื่องนี้จากนิทานของพี่น้องกริมม์มีความมืดมน และสะท้อนความเจ็บปวดของการถูกกักขัง ทั้งทางร่างกายและจิตใจ

เรื่องราวเริ่มต้นจากสามีภรรยาคู่หนึ่งที่อยากมีลูกมานาน วันหนึ่งภรรยาเกิดความอยากกินผักราพันเซลในสวนของแม่มด ผู้เป็นสามีแอบเข้าไปขโมยให้ แต่ถูกจับได้ และต้องแลกเปลี่ยนด้วยการยกลูกสาวที่กำลังจะเกิดให้แม่มด

เมื่อเด็กหญิงเกิดมา แม่มดตั้งชื่อเธอว่า ราพันเซล และเลี้ยงดูเธอมาในหอคอยสูงกลางป่าลึก ไม่มีประตู ไม่มีบันได มีเพียงหน้าต่างเล็กๆ บนยอดสูง ทุกวันแม่มดจะปีนขึ้นไปโดยใช้เส้นผมสีทองยาวของราพันเซลเป็นบันได

ราพันเซลเติบโตมาโดยไม่เคยรู้จักโลกภายนอก เธอใช้เวลาร้องเพลงและหวีผมยาวของเธอ แต่ในความงดงามนั้น กลับเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยว เธอไม่มีเพื่อน ไม่มีโอกาสได้เห็นผู้คน นอกจากแม่มดที่มาเยี่ยมทุกวัน

นกระทั่งวันหนึ่ง เจ้าชายที่ผ่านมาพบได้ยินเสียงร้องเพลงของราพันเซลและหลงใหลในเสียงร้องนั้น เขาแอบสังเกตจนรู้ว่าแม่มดใช้เส้นผมของราพันเซลเป็นทางขึ้นหอคอย เจ้าชายจึงเลียนแบบและปีนขึ้นไปหาหญิงสาว

ทั้งสองตกหลุมรักกัน ราพันเซลเริ่มฝันถึงชีวิตที่มีอิสรภาพ เจ้าชายสัญญาว่าจะพาเธอหนีออกจากหอคอย หลังจากนั้นการได้มาซึ่งอิสรภาพก็มีราคาที่ต้องจ่าย ดังที่เรารู้กันดีจากนิยาย (ลองกูเกิลอ่านเรื่องราวต่อได้ ทางนี้ไม่อยากสปอยล์)

ราพันเซล สะท้อนตัวละครมีจองอย่างไร?

แม้เรื่องราวของราพันเซลจะจบลงอย่างมีความสุข แต่ตลอดทั้งเรื่องสะท้อนถึงความเหงา ความไร้อิสรภาพ และการถูกควบคุมโดยผู้อื่น

หอคอยของราพันเซลเป็นดั่งกรงทอง แม้เธอจะงดงามและบริสุทธิ์ แต่ชีวิตของเธอกลับเต็มไปด้วยข้อจำกัด
ในแง่นี้ ราพันเซลไม่ใช่แค่เรื่องของความรักและการช่วยเหลือจากเจ้าชาย แต่เป็นเรื่องของการปลดแอกจากพันธนาการ การเผชิญหน้ากับความเป็นจริง และการค้นพบตัวเอง

ถ้ามองอย่างคิดวิเคราะห์ เราพบว่าเรื่องราวของเธอจึงไม่ใช่แค่เทพนิยาย แต่เป็นสัญลักษณ์ของการเติบโตทางจิตใจ และการต่อสู้เพื่ออิสรภาพ

สำหรับตัวละครมีจอง ในซีรีส์ The Witch เธอต้องแยกตัวออกจากผู้คนเพราะคำสาปที่ผู้คนเชื่อกันแบบนั้น เธอมีความคล้ายคลึงกับราพันเซลในแง่ของความโดดเดี่ยวและความเจ็บปวดจากสิ่งที่เธอไม่ได้เลือกเอง

ราพันเซลต้องอยู่ในหอคอยเพราะแม่มด
มีจองต้องอยู่บนดาดฟ้าอย่างโดดเดี่ยวเพราะคำสาป

ทั้งสองต่างเป็นผู้หญิงที่ถูกกักขัง และต้องหาหนทางรับมือกับโชคชะตาของตัวเอง

คำถามสำคัญที่ต้องติดตาม The Witch สวยต้องสาป กันต่อว่ามีจองจะสามารถปลดปล่อยตัวเองได้หรือไม่? หรือเธอจะเป็นเหมือนราพันเซลในนิทาน ที่ถูกกำหนดให้มีชีวิตเพียงลำพังในเงาของคำสาปตลอดไป หรือมีจองจะลุกขึ้นต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งการปลดแอกจากสิ่งที่สังคมตีตรา และกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองอย่างสง่างาม