Hospital Playlist 2 EP.8 จะอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าทุกข์หรือสุข

1 ชั่วโมง 51 นาที คือความยาวของ Hospital Playlist 2 EP.8 ที่เรียกน้ำตาจากทีมงาน ดูซีรีส์ให้ซีเรียส ซึ่งจะอ่อนยวบยาบทุกครั้งกับการเจ็บไข้ได้ป่วย โดยเฉพาะเหล่าออรือชินผู้สูงวัย ดังนั้นอีพีนี้จึงขยี้อารมณ์ความรู้สึกได้อย่างลึกซึ้ง เพราะด้วยความผูกพันกับเหล่าตัวละครที่อยู่ด้วยกันมาเป็นปีๆ การได้รู้จักตัวตน ภูมิหลัง ความสุขและทุกข์ของพวกเขา จนเมื่อเกิดเรื่องราวทำร้ายใจ เราก็เจ็บตามไปด้วยราวกับว่าเป็นเรื่องของตัวเอง

แต่ในทุกเรื่องร้าย เราได้มองเห็นว่าเมื่อคนหนึ่งล้ม อีกคนก็พร้อมจะอยู่ข้างๆ เมื่อคนหนึ่งเสียน้ำตา อีกคนก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเรียกรอยยิ้มกลับคืนมา

อิกจุน-ซงฮวา ให้ฉันได้เป็นรอยยิ้มของเธอ

ซงฮวา หรือฉายา ‘ผี’ ที่เธอได้รับไม่เกินเลยไปนัก เป็นที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ให้ 11 คน ไปบรรยาย เข้าผ่าตัดคิวแน่นทั้งสัปดาห์ จัดทำหนังสือของภาควิชา รวมถึงงานจิปาถะที่คนพลังงานล้นเหลือคนหนึ่งพอจะกระโจนเข้าไปทำได้

ตลอด 2 ซีซั่นที่ผ่านมา เราไม่เคยเห็นซงฮวาที่ถอดใจ เหนื่อยล้า เหม่อลอย แต่ในอีพีนี้ที่คุณแม่ของเธอได้ไปตรวจวินิจฉัยโรคตามที่เซ้าซี้ซงฮวาจนได้นัด และพบว่าเป็นโรคพาร์กินสัน ด้วยอาการบอกเหตุที่ชัดเจนทันทีที่แพทย์ได้เจอหน้า สิ่งนี้พังทลายความรู้สึกของซงฮวาที่เป็นลูกสาวคนเดียว ทั้งยังเป็นหมอทางด้านประสาทวิทยา คนที่ควรจะเห็นความผิดปกตินี้ก่อนใคร

เมื่อคนที่อยู่ใกล้ตัวจนลืมให้ความสำคัญต้องมาล้มป่วยด้วยโรคร้าย เราจึงได้เห็นซงฮวาร้องไห้ออกมาในฐานะลูกสาวคนหนึ่ง ไม่ต่างอะไรกับครอบครัวคนไข้ที่เธอเคยได้พบเจอมากมายระหว่างการทำงาน สุดท้ายแล้วหมอก็คือมนุษย์คนหนึ่ง ที่เพียงหัวใจเจ็บก็แสดงออกทางร่างกายได้ชัดเจนไม่ต่างกัน ความผิดในฐานะลูกสาวที่ไม่ได้ใส่ใจแม่ ไม่อยากเสียเวลาคุยโทรศัพท์ด้วยนานๆ อาจพลิกกลับเป็นบทเรียนที่เปลี่ยนให้เธอหันมาสนใจคนใกล้ตัวให้มากขึ้น

ฉากที่อิกจุนคอยดูแลเธอแบบรักษาระยะห่าง เป็นรูปแบบความสัมพันธ์ที่ปล่อยให้ซงฮวาได้มีเวลากับตัวเอง มีเวลาคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และรู้ค่าความสำคัญของ ‘เวลา’ ที่อาจมีน้อยลงเรื่อยๆ กับคนที่เธอรัก โดยเฉพาะพ่อแม่ ที่นับว่าเป็นวัยที่เวลากำลังเหลือน้อยลงไปทุกวัน แม้ว่าจะเห็นเพื่อนสนิทร้องไห้ แต่เขายังคงให้พื้นที่ และแค่อยู่ข้างๆ ขับรถไปส่ง หาของขวัญที่จะทำให้ซงฮวาลืมความเศร้าไปสักอึดใจ แล้วมีความรู้สึกใจฟูขึ้นมาได้ สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเล็กๆ ได้บ้าง เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

จุนวาน-จองวอน และการปรับทุกข์แบบผู้ชาย

จองวอนนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวในบ้าน ตอนที่จุนวานเดินเข้ามาเปิดตู้เย็น หยิบเบียร์ออกมาดื่ม เขาเห็นเพื่อนนั่งจับกระป๋องเบียร์เหม่อๆ ก็รู้แล้วว่าคงมีเรื่องราวบางอย่างในใจ แต่บทสนทนาระหว่างกันกลับแสนจะปกติธรรมดา “นายมีปัญหาอะไรไหม” “มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า”

ทั้งคู่ไม่ได้เล่าหรือบอกปัญหาของตัวเองให้กันฟัง แค่นั่งกินเบียร์อยู่ด้วยกันเงียบๆ สำหรับจุนวาน พอเขากินหมดกระป๋องแรกก็เหมือนปรับโหมดให้ตัวเองเข้ารูปเข้ารอยด้วยการเข้าห้องไปมีชีวิตอย่างที่ควรจะเป็น เพราะกับหน้าที่ที่ต้องแบกรับความหวังของคนไข้ มันก็ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาเศร้าซึมไปกับเสียงของคนรักเก่าที่เขาเพิ่งรู้ตัวชัดๆ ว่า ‘ไม่เคยลืม’

ส่วนจองวอนที่ในอีพีนี้กำลังต้องผ่านบททดสอบความสัมพันธ์ที่หนักหนาอีกครั้ง เพราะคนรักที่สัญญาจะไม่มีเรื่องปกปิดกลับไม่เล่ารายละเอียดอุบัติเหตุของแม่ให้ฟัง ทั้งยังยืนยันกับเขาว่า ‘เธอสบายดี’ ภูมิหลังครอบครัวของคยออุลที่เธอมองว่าเป็นปัญหา และไม่อยากเอามันไปหนักเพิ่มให้กับจองวอนอีกนั้น ในที่สุดแล้วทั้งคู่จะก้าวข้ามผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ได้หรือไม่

ซึ่งหากอ้างอิงทฤษฎีแหวน (อ่านต่อได้ที่นี่) ที่เราเคยวิเคราะห์เอาไว้ ความรักของคู่ #WinterGarden ก็มีแนวโน้มที่จะชัดเจนในฤดูหนาว หรือวันแห่งพระเจ้าอีกครั้ง เป็นไปได้ว่าเราต้องลุ้นให้คำขอของคยออุลเป็นจริง อย่างที่เธอเคยบอกไว้ “แทนที่จะอยู่ข้างพระเจ้า ช่วยอยู่ข้างฉันเถอะนะคะ”

ภาพหลอนของมินฮาที่มาอยู่ข้างเตียง

Hospital Playlist ซีซั่นแรก มีฉากที่คยออุลป่วยกะทันหันจนต้องนอนรักษาตัว และเป็นเบาะแสแรกที่ชัดเจนว่าจองวอนมีความรู้สึกให้เธอมากกว่าเพื่อนร่วมงาน เพราะอยากเข้าไปเยี่ยม แต่ก็ยังรักษาฟอร์มเอาไว้ ในซีซั่น 2 อีพีนี้ หมอมินฮาเป็นลมเพราะหลอดอาหารหดเกร็ง และต้องขอบคุณฮงโด อินเทิร์นที่สร้างวีรกรรมส่งแชตผิดกลุ่มจนข่าวการป่วยของมินฮาไปอยู่ในกรุ๊ปรวมแผนกสูตินรีเวช ทำให้เราได้เห็นซอกฮยองรีบออกจากบ้านทั้งที่เป็นวันนัดซ้อมดนตรีแห่งชาติ และไปยืนอยู่ข้างๆ เตียงคอยให้กำลังใจ

จากภาพหลอนกลายเป็นภาพจริง และฉากที่มินฮาร้องไห้หนักมาก ส่วนคุณหมอหมีก็ตบหมอนเบาๆ อย่างเอ็นดูก็น่ารักเหลือเกิน แน่นอนว่าพลังของเทรนด์การแต่งตาฤดูใบไม้ผลิแบบพัคโบยองสัมฤทธิ์ผลแล้ว!

ออมม่าโรซ่า และอาจอชีจงซู

ให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ทำสวน เดินเล่น กินข้าว ดูพระอาทิตย์ตกดิน คือกิจกรรมที่ทำบ่อยๆ ระหว่างออมม่าโรซ่าและอาจอชีจงซู เพื่อนสนิทที่แทบไม่ต้องพิสูจน์ใจอะไรกันแล้ว และ Hospital Playlist 2 อีพีนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ทำให้เราเลิกยึดติดกับความสัมพันธ์แบบแผนสำเร็จรูปของสังคม และเลิกสนใจแล้วว่าจะตามหาคำนิยามของความสัมพันธ์นี้ว่าอะไร เพราะพวกเขาคือคนที่ใช้เวลาเกินครึ่งชีวิตอยู่ข้างๆ กัน ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข

เชื่อว่าในชีวิตคนเรามันจะมีเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆ แบบนี้ เพื่อนสมัยเรียนที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่พอพบหน้าก็ต่อติด คุยน้ำไหลไฟดับได้ทันที, เพื่อนที่คอยถามว่ากลับถึงบ้านแล้วไลน์บอกด้วยตอนปาร์ตี้เลิก, เพื่อนที่สัมผัสได้จากหัวใจจริงๆ ว่าเขาอยากให้เรามีชีวิตที่ดี ไม่ต้องทุกข์ร้อน หรือถ้าจะเกิดเหตุให้ทุกข์ใจก็จะช่วยประคับประคองจนผ่านพ้นช่วงเวลาแบบนั้นไปได้

เคยมีคนบอกเราว่า… วันที่หัวเราะด้วยกันมันไม่ยาก แต่วันที่เสียน้ำตาแล้วเขายังอยู่ข้างๆ ยังผ่านมันไปด้วยกัน นั่นล่ะที่เรียกว่าเพื่อนแท้ ถ้าคุณมีคนแบบนั้นอยู่ข้างๆ นึกชื่อออกทันทีที่อ่านถึงตรงนี้ มันน่าดีใจจริงๆ นะ และนั่นอาจเป็นความสัมพันธ์แบบเดียวกับออมม่าโรซ่าและอาจอชีจงซูที่มีความหวังดีให้แก่กันอย่างบริสุทธิ์ใจ