Resident Playbook EP.3-4 แล้วประสบการณ์จะสอนเราเอง

Resident Playbook EP.3-4 เรียกว่าชวนจิตใจยวบยาบ และน้ำตาสั่นไหวไปกับเรื่องราวที่เริ่มเข้าที่เข้าทาง เหล่าเดนท์ปีหนึ่งกลายเป็นกลุ่มก้อนที่ช่วยเหลือกันได้ สะท้อนผ่านกรุ๊ปช็อตรูปแรก รูปกระโดด ที่แม้โออียองจะโดดไม่ทันเพื่อนก็ตาม

ทีมหมอ Hospital Playlist ก็ทยอยกันมารับเชิญ หมอฮอซอนบิน หมอยงซอกมิน (aka ดราก้อน) คือหวานไม่เกรงใจสื่อ เดาว่าประสาข้าวใหม่ปลามันอีกคู่ ส่วนที่ดุดันเหมือนเดิมก็ คิมจุนวาน ที่รักษาคาแรกเตอร์แรงเป็นไฟละลายแค่เธอเหมือนเดิม ดุสุดๆ กับเดนท์ แต่ใจดีเหลือเกินกับคนไข้

โดยเฉพาะฉากที่บอกว่าโออียองทำให้นึกถึงลูกศิษย์ในตำนานของตัวเอง เราเลยได้ยินเสียง หมอโดแจฮัก มารับเชิญเรียกน้ำย่อยไปนิดๆ

ส่วนหัวใจหลักของเรื่องราวที่อยากให้เราเป็นคนที่ดีขึ้นยังส่งผ่าน Resident Playbook ได้กลมกล่อม ผ่านการทำงาน ผ่านประสบการณ์ เรียนรู้ ลองผิดพลาด ลองแก้ไข ลองทำใหม่ เพื่อให้ในวันหนึ่งประสบการณ์ทั้งมวลมันจะสอนเราเอง

สอนให้เรารักษาคนรอบๆ ตัวเอาไว้

คิมซาบีที่เคยเป็นที่หนึ่งมาตลอด พอไม่ได้เป็นที่หนึ่ง มันยากต่อใจจนทำเรื่องพลาดๆ ไปบ้าง แต่ยังดีที่เธอไม่ปล่อยด้านมืดครอบงำไปมากกว่านั้น ส่วนอีโอยองเองก็ยอมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เพื่อรักษาคนนั่งโต๊ะข้างๆ เอาไว้

พโยนัมกยองที่ไปเรียนวิชาสายดำกับแม่มดตัวจริงมา ก็ได้เรียนรู้ว่าการช่วยกันทำงานดีกว่ากินแรงคนอื่น

จริงๆ เรื่องการทำงานร่วมกันนับเป็นศาสตร์และศิลป์ที่ต้องอาศัยประสบการณ์จริงๆ เพื่อบาลานซ์น้ำหนักเอาไว้ให้ดี หวังว่าหมอพโยจะเติบโตไปอย่างงดงาม

และเหนืออื่นใด การที่เรายังมีคนรอบๆ ให้หันไปพึ่งพา ปรึกษา หรือเป็นเพื่อนในเวลายากลำบากก็ย่อมดีกว่าอยู่แล้ว

เพราะขนาดอาจารย์หมอซอจองมิน การมีหมอคิมจุนวานยืนรอหน้าห้องคนไข้ก็เป็นพลังใจบางอย่างที่ช่วยให้เดินหน้าต่อไปได้ ด้วยความรู้สึกว่ามีใครสักคนคอยอยู่ข้างๆ

สอนให้เรามูฟออน

เรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา และเราทุกคนล้วนเคยผิดพลาดทั้งนั้น เพราะฉะนั้นแทนที่จะมัวแต่เสียใจ ขอโทษ รู้สึกผิดอยู่อย่างนั้น เราควรมูฟออนไปตั้งใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เพื่อที่จะไม่ผิดพลาดซ้ำแบบเดิมอีก เหมือนอย่างที่หมอโกดูวานบอกไว้

หรือกรณีที่คนไข้ของอาจารย์ซอจองมินต้องเสียลูกไปเป็นครั้งที่สอง อาจารย์ซอยังขอให้เธอร้องไห้ให้เต็มที่ในวันนี้ แล้วครั้งหน้าที่เจอกันอาจไม่ใช่เสียงร้องไห้เสียใจ แต่เป็นเสียงร้องไห้ของเด็กทารกแรกเกิด

หรือออมแจอิลสายป๊อปที่พยายามแค่ไหนก็ยังผิดพลาด เอาเข้าจริงๆ จะผิดพลาดตรงไหน สำหรับรุ่นพี่เดนท์แล้ว พวกเขามองว่ายังมีวันพรุ่งนี้ให้เริ่มใหม่เสมอ

อะไรไม่ดี อย่าไปหาทำ

อย่างหนึ่งที่ประสบการณ์ชีวิตจะสะสม คือการถูกกระทำในสิ่งที่เราไม่ชอบใจ ไม่เข้าใจ อิหยังวะ จากคนที่ผ่านเข้ามา เราผ่านพ้นมาแล้วก็ต้องเก็บไว้เป็นบทเรียนสอนตัวเองด้วยว่า อะไรเหล่านั้น ถ้าเราไม่ชอบใจก็จงอย่าเอาไปทำกับคนอื่น

คิมซาบี โออียอง ออมแจอิล พโยนัมกยอง ต่างก็กำลังสะสมประสบการณ์เหล่านี้ ดี-ไม่ดีมันต้องมีเข้ามา และหวังว่าพวกเขาจะเติบโตไปในทางสว่างไสว

เราคงเคยได้ยินบ่อยๆ ว่าพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว พรุ่งนี้ก็วันใหม่ เรามาพยายามให้ดีกันใหม่เถอะ มันเป็นแบบนั้นจริงๆ วันนี้เหนื่อยยาก ทำผิดทำพลาดแค่ไหน พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว เรามานับหนึ่งกันใหม่ มันจะมีสักวันที่เราทำได้ดี